School stars cz.4

Dzień zaczął się jak co dzień. Paczka właśnie wchodziła do szkoły. Ash od razu gdzieś poleciał, a kiedy wrócił zaczął odliczać z Calumem.
- Za trzy... dwa... jeden... - śmiali się, a po chwili na dużym ekranie pojawił się piętnastoletni Justin. - Hahahahahaha....
- Co to jest? - zaśmiał się Luke.
- Mały Justin! Pierwszy występ! - śmiał się Ash.
- Ale skąd to macie? - nie mógł powstrzymać się od śmiechu kiedy moment popuszczenia w majtki powtarzał się co chwila w różnych tempach.
- Od tajemniczej osoby. - Calum znacząco poruszał brwiami.
- Co to jest?- zapytał Mike, wchodząc razem z Claudią do szkoły.
- Pierwszy występ Justina. - powiedziała przerażona dziewczyna. - Nie mówcie, że...
- Dzięki tobie. - chłopaki znów zaczęli się głośno śmiać.
- On was pozabija. - zaśmiał się blondyn obejmując swoją dziewczynę. Pocałował ją w policzek.
- To zrzucimy to na kogoś innego. - powiedzieli równo i spojrzeli na brunetkę.
- No chyba nie! - zaśmiała się.
- To jest plan e, a przed nim są jeszcze plany a, b, c i d. - wyliczał brunet.
- Mam nadzieję, że wykluczacie Luke'a, Klarę i mnie.- mruknął Mike, piorunując ich wzrokiem.
- Dobra, zostaje jeszcze plan d.- westchnął Calum.
- Trudno. Ale i tak sobie poradzimy. - Ashton wypiął dumnie pierś. - W końcu jesteśmy bosami.
- Jesteście nienormalni. - mruknęła Claudia.
- Trzeba się przyzwyczajać.- zaśmiała się Klara, opierając głowę o ramie blondyna.
- Oho. Nadchodzi Godzilla. - powiedział zabawnie Calum.
Bieber naparł prosto na Mike'a, popychając go na ścianę.
- Ty sukinsynu! Zapłacisz mi za to!
- Ej, zostaw go! - krzyknęła Claudia.
- Justin, daj spokój. - mruknął Luke odciągając go od kumpla.
Szatyn obrócił się i sprzedał Hemmingsowi mocny cios w brzuch. Blondyn skulił się nieco i zatoczył w tył. Bieber znów obrócił się w stronę bruneta i chciał wymierzyć mu cios w twarz, jednak ten złapał go za nadgarstek.
- Nie startuj. Do większych. Siusiumajtku.- zaśmiał się złośliwie.- Pierwszy raz widzę ten filmik, ale dowiem się, kto go wrzucił, a ze screen'a zrobię sobie tapetę.
Odepchnął go mocno w tył.
- I tak dobrze wiem, że to ty!- krzyknął.- Zniszczę cię, rozumiesz?! Zniszczę kurwa!
Gdy się cofał, Klara podłożyła mu nogę. Gruchnął jak długi na środku korytarza, wywołując tym salwę śmiechu obecnych tam uczniów.
- Nie bij mojego chłopaka.- syknęła szatynka.
Mike chciał wykonać jeszcze jeden cios, ale Claudia go powstrzymała. Stanęła przed nim, a ten zatrzymał się gwałtownie. Spojrzał na nią wściekły.
- Obiecałeś coś. - szepnęła patrząc na niego błagalnie. Doskonale wiedział o co jej chodzi.
- Ale ja ci niczego nie obiecywałem. - mruknął Luke i kiedy tylko brązowooki się podniósł ten wymierzył mu cios w twarz. - Nigdy mnie nie dotykaj, kurwa.
- Luke...- niebieskooka złapała go za ręce i pociągnęła w tył.- Wszystko w porządku?- przeczesała dłonią jego włosy i pocałowała w policzek.
- Dobra.- burknął Mike.- Ale idziemy do dyry. Teraz.- złapał ją za nadgarstek i pociągnął w dół korytarza.
- Ty szmato!- krzyknął za nimi Bieber.- Ty dupodajna dziwko! Rozłożyłaś nogi przed pierwszym-lepszym bezmózgiem!
- Zamknij ryj. - warknął Ashton kopiąc go w dupę. Przeturlał się po korytarzu.
-Dupodajna to ty jesteś, szmato. - syknął Calum.
- Tak. - powiedział spokojnie Luke i przytulił dziewczynę. Pocałował ją w czoło.
Justin wstał chwiejnie i uciekł, jak ostatni tchórz.





- Pani dyrektor? - dziewczyna nie pewnie weszła do jej gabinetu.
- Proszę.-  starsza kobieta uśmiechnęła się przyjaźnie.
- Bo Mike mi powiedział, że pani go zawiesiła i to bezpodstawnie. - weszła dalej, a zaraz za nią chłopak. - To nie on zaczął bójkę tylko Justin.
- Usiądź.- wskazała ręką na krzesło.- I zacznij od początku.
- No, bo jak weszłam do szkoły to wpadłam na Mike. Pomógł pozbierać mi książki, chwilę pogadaliśmy i potem przyszedł Justin. Zaczął krzyczeć, że nie przyszłam po niego pod dom, bo pewnie.. puściłam się z kimś i kiedy mu się postawiłam ten mnie uderzył. - szepnęła. - No, a Mike wziął go odepchnął i nakrzyczał na niego, że jest dupkiem to ten się rzucił na niego z pięściami. Mike tylko się bronił, pani dyrektor. Niech go pani nie zawiesza, ani nie wydala.
Kobieta niemo przytaknęła.
- Więc to jest ta twoja wersja?- zapytała chłopaka.
- Owszem.
Kobieta westchnęła. Nacisnęła mały guziczek przy mikrofonie stojącym na jej biurku.
- Justin Bieber niezwłocznie proszony do gabinetu dyrektora.
Omiotła spojrzeniem parę.
- A wy uciekajcie na lekcję. Ale, panie Clifford. Nie żartowałam. Przy następnym wykroczeniu będę zmuszona pana wydalić.
Dziewczyna wstała i wyszła.
- Dziękuję.- uśmiechnął się do kobiety i szybko wyszedł z pomieszczenia.
- Zadowolony?
- Owszem. Dzięki.- pocałował ją w policzek.
- Ta. Jesteś winny mi wielką przysługę. Ogromną.
Uniósł brwi.
- Na przykład co?
- Wymyślę coś. - wzruszyła ramionami.
Parsknął śmiechem.
- Jasne. Jakby co wiesz, gdzie jestem.
- Niestety. - mruknęła sama do siebie i skręciła w korytarz do sali biologicznej.







Chłopak pokręcił głową i ruszył biegiem do sali matematycznej, gdzie czekali już jego przyjaciele. Nauczyciel znów się spóźniał.
- I co powiedziała? - zapytał zniecierpliwiony Ashton.
- Że wracam do gry.- szturchnął kumpla w ramię, siadając obok.
- Mike nigdy nie upada! - przybił piątkę z Calum.
- Nie ciesz się tak na zapas.- zaśmiała się Klara, burząc mu włosy.- Jaki dała warunek?
- Następnym razem mnie wywali.- przyznał niechętnie.
- Więc radzę ci uważać. - zaśmiał się Luke.
- W ogóle jak ty ją namówiłeś, żeby zniszczyła swojego ex? - zdziwił się Ash.
Popatrzył na niego lekko przymrużonymi oczami.
- Torturowałem ją całą noc i groziłem jej bliskim.- odparł grobowym tonem.
- A tak serio? - spojrzał na niego jak na debila.
Wzruszył ramionami.
- Wrodzony talent. Dzisiaj po lekcjach robimy próbę, no nie?
- No tak, a co? Chcesz wcześniej wyjść?
- Właśnie nie. Chciałem się upewnić, że nie pomyliłem terminów.- rozsiadł się wygodniej na krześle.
- Jesteś pewien? - Ash szturchnął go lekko ramieniem.
- Może masz inne plany, co? - zapytał Calum.
- Owszem.- kopnął go w krzesło, przez co ten zachwiał się niebezpiecznie.
- Cóż. Pary zwykle wychodzą gdzieś razem, ale ta widać jest nie udana. - mruknął zrezygnowany Ash.
- Jakie pary?- brunet zmarszczył brwi.
- No chłopka dziewczyna. - wyjaśnił mu jak małemu dziecku. - Całują się i pszczółki robią.
Mike i Ashton popatrzyli znacząco na szepczących do siebie Klarę i Luke'a. Ci, dopiero po chwili zauważyli, że kumple sięna nich gapią.
- Co tam? - Ashton wyszczerzył się głupio.
Szatynka unioslła brwi.
- Yyy... Coś nas ominęło?
- Calum pierdoli coś, że robicie jakieś pszczółki.- wyjaśnił Clifford.
- Chodziło mi raczej o ciebie i Claudie, ale ok. - zaśmiał się.
- Pszczółki jeszcze nie latają. - zaśmiał się Luke.
Klara spłonęła rumieńcem.
- Debile z was. Nie macie o czym gadać?
- Wolimy o miłości. - wyszczerzył się Ash. - TY! Calum! Teraz my jesteśmy debilami bez dziewczyn,a to Mike miał nim być!
- Teraz to tylko wy DWOJE jesteście wolni.- Klara zabawnie poruszyła brwiami.
- Będzie branie! - przybili piątkę.
- Miałam na myśli coś innego...
- W sensie?- Calum uniósł jedną brew.
- Nie chcecie nam czegoś powiedzieć?- Mike popatrzył na nich znacząco.
- Nie. - mruknął Calum.
- A ty nie chcesz nam powiedzieć o pszczółkach? - uśmiechnął się wrednie. - Zawsze wszystko tak szczegółowo opowiadałeś, a teraz? Nic.  Może jednak nie udało ci się co?
- Nie pamiętam, żebym twierdził, że były jakieś pszczółki.- zaśmiał się, otwierając notes.
- Ale chciałbyś.
- Ile razy stanął? - zapytał Calum robiąc naturalną minę.
Zaśmiał się, nie odpowiadając. Zaczął coś notować. Do klasy wszedł nauczyciel.
- I tak się dowiem. - mruknął Calum.
- Zapytamy się Claudii. - znacząco poruszał brwiami i skupił się na tym co mówił nauczyciel.
- Zboczeńce. Wszędzie.- zaśmiała się szatynka, po czym wszyscy zaczęli przepisywać zadanie z tablicy.
Paczka zaraz po lekcjach poszła na próbę. Kiedy szykowali cały sprzęt i kończyli pierwszą piosenkę drzwi sali się uchyliły. Wszyscy spojrzeli w jedną stronę. Ashton i Calum kiedy tylko zobaczyli brunetkę od razu do niej podbiegli i zasypali ją mnóstwem pytać.
- Całowaliście się? - pytał Ashton.
- Był z języczkiem?
- Były pszczółki?
- Był dobry?
- Nie zawiodłaś się na nim?
- Był bardzo brutalny, a może delikatny?
- Mówi do ciebie kochanie?
- A może słonko?
- Ile razy się całowaliście?
- Ile razy mu stanął? - ostatnie pytanie zadał Calum.
- Co? - zaczęła się panicznie bać. - O co wam chodzi?
- Przyszłaś go porwać na pszczółki czy na lizu lizu? - zapytał Ashton.
- Jesteś przy nim grzeczna?
- Traktuje cię jak Bieber?
- Boisz się go?
- Chłopaki o kogo wam chodzi? - zapytała zdziwiona. - Przyniosłam tylko list Klarze od pani Derwin.
- Kłamiesz! - krzyknął Calum, aż wszyscy podskoczyli. - To jest wymówka! Chciałaś zobaczyć jak śpiewa i sprawdzić czy nie napala się na mnie!
- Okay... - powiedziała dziwnie. - To może ja już pójdę, bo zaraz będziecie chcieli wiedzieć czy jestem dziwicą.
- Nie to wiemy, że nie. - Ashton machnął ręką. - W końcu spałaś z Mike.
- Było ostro? - znacząco poruszał brwiami.
- Hej, dajcie jej spokój. - zaśmiał się Luke i objął Klarę. - Co masz?
Michael w kącie stroił gitarę i śmiał się pod nosem z całej sytuacji.
Dziewczyna zmarszczyła brwi.
- Wezwanie... Na przesłuchanie... W sprawie supportu na wielkim koncercie letnim...
Calum i Ash popatrzyli na nią dziwnie. Mike uniósł brew i przestał bawić się gitarą.
- A po cholerę?- zapytał Ash.- Chcą cię na sekretarkę jakąś, czy co?
Szatynka jeszcze raz przeczytała list.
- Mam przyjść na przesłuchanie i zaprezentować trzy piosenki.- mówiła bardziej do siebie niż do nich.
- To chyba dobrze, prawda? - uśmiechnęła się Claudia. - W końcu nie każdy ma taki głos.
Chłopcy popatrzyli na nią dziwnie.
- Jaki głos?
- Nigdy nie słyszeliście jak śpiewa? - zrobiła wielkie oczy. - Macie tu laptopa?
- Ani się waż.- warknęła Klara, mnąc kartkę w kulkę.
- Macie czy nie? - zignorowała ją.
- No tak, tutaj.- Calum wyciągnął z torby komputer.
- Powiedziałam coś!- złapała brunetkę za nadgarstek.
- Nie zabronisz mi. - syknęła i wzięła komputer. - Coś w niego wpisała, a po chwili pokazała im cover, który kiedyś nakręciły.
- To śpiewa nasza Klara? - zapytał Ash.
- Wow. - zakrztusił się Calum. - Niesamowite.
- Wiem. - mruknęła dziewczyna zatrzymując filmik. - Teraz możesz mnie zabić.
Nim skończyła to mówić, szatynka rzuciła się na nią. Przeturlały się na drugi koniec sali. Klara przygwoździł ją do podłogi i zaczęła się z nią szarpać.
- Ty mała... Skurwiała...- syczała, szarpiąc ją za włosy.
- Puść mnie. - syknęła zrzucając ją z siebie.
Szatynka chciała ponowić atak, ale Mike złapał ją za ramiona i odciągnął do tyłu.
- Spokojnie młoda, spokojnie.
- Nienawidzę cię! Kurwa, ty szmato Bieber miał racje! Nie można ci ufać!
- Kotku, spokojnie. - Luke ją do siebie przytulił. - Przecież nic złego nie zrobiła. Byłaś wspaniała.
- Ciesz się, że nie zrobiłam tego co Ash i Calum z Justinem. - mruknęła wstając.
- Nienawidzę cię.- syknęła.
- Przyzwyczaiłam się. - wzruszyła ramionami. - Ja spadam. Cześć Mike.
- Pa.- mruknął, odprowadzając ją wzrokiem.
- Przyjdę wieczorem. - rzuciła i wyszła z sali.
- yyyy... To było dziwne. - mruknął Ash. - Klara, dlaczego nie powiedziałaś, że masz taki głos?
Wyrwała się z uścisku Luke'a.
- Bo nie mam.- syknęła.
- Masz. - mruknął Luke. - Lepszej od ciebie nie ma. Pierwszy raz usłyszałem tak wspaniały głos.
- Przestań.- warknęła.- Ja nie śpiewam. Koniec.
- Śpiewasz. - mruknął Calum. - Lepiej od Luke'a. Może warto byłoby pomyśleć nad zastępstwem.
- Skarbie, dlaczego tak mówisz? - szepnął Luke.
- Z tego co widzę to tych coverów jest cała masa. - dodał Ash przeglądając stronę. Włączył kolejny.
- Wyłącz to, albo już nigdy nie zaznasz pszczółek.- syknęła groźnie.
- Zamknij się i słuchaj. - mruknął Calum.
- Ty! Nawet duety nagrywała! - Ashton zrobił wielkie oczy do komputera. - Paczcie z kim! Skandal!
- Z kim? - Luke zmarszczył brwi i podszedł do laptopa. O_O - szok termiczny.
Założyła ręce na piersi i patrzyła na nich wściekle. Mike poszedł do chłopaków.
- Czy to jest... PODGŁOŚCIE!
Wykonali jego prośbę, a za chwilę zaczęli śpiewać razem z nimi.
- Już? Ulżyło wam?- warknęła.
- Claudia wcale nie jest beztalenciem.- mruknął Clifford.
- Jesteś kłamczuchą. - mruknął Luke. - Mówiłaś, że nie śpiewasz, a to co jest kurwa?
- To jest złamana obietnica.- szepnęła.
- Jaka obietnica? - zmarszczył brwi i stanął na przeciw niej.
- Jej. Miała nikomu tego nie pokazywać.- burknęła wściekła.
- Ale przecież to jest piękne. - szepnął czule przyciągając ją do siebie. - Twój głos jest piękniejszy niż po tym śniłem.
- Przestań.- mruknęła mu w szyję.
- Dlaczego? - przytulił ją jeszcze bardziej. Pocałował w czubek głowy. - Mówię ci prawdę, więc czemu mam przestać?
- Bo tak.- jęknęła.- Ja nie śpiewam. Koniec dyskusji.
- Nigdy nie przestanę. - mruknął poważnie. - Kocham cię i nie pozwolę zachować tego talentu tylko dla siebie.
- My możemy pomóc. Mamy wprawę w odsłanianiu filmów. - Ash znacząco poruszał brwiami.
 -Stul ryj. - warknął Luke i zwrócił się do dziewczyny. - Jeszcze będziesz chciała zaśpiewać.
- Nic nie będę chciała! Czepcie się tramwaju!- odepchnęła go od siebie.- Lepiej zajmijcie się próbą, bo znowu się opierdalacie!
- Nie złość się. - szepnął cicho. - Chce dobrze.
- Zostaw.- mruknęła cicho i odwróciła się na pięcie. Podniosła z ziemi swoją torbę i wyszła z sali, trzaskając drzwiami. Luke chciał za nią biec, ale Mike złapał go za ramię.
- Zostaw, potrzebuje chwili.- mruknął, klepiąc go po plecach.- Dawajcie, jeszcze raz She Look So Perfect, bo trochę nam to zgrzyta.
Chłopak głośno westchnął i dołączył do zespołu. Niby śpiewał, ale ciągle myślał o dziewczynie. Bał się o nią. Chciał dla niej jak najlepiej, a duszenie w sobie takiego talentu nie jest dobrym początkiem. Pragnął, by usłyszał ją świat, żeby wszyscy jej zazdrościli.

School stars cz.3

Mike prosto ze szkoły poszedł do domu brunetki. Zwisało mu to, że Bieber mógł tam być. Musiał z nią pogadać. Przemówić do rozsądku. Była jedyną osobą, która mogła uratować go przed zawieszeniem. Zadzwonił do drzwi. Otworzyła mama dziewczyny.
- Dzień dobry. Ja do Claudii. - powiedział uśmiechając się miło.
- Dzień dobry. Ja wychodzę, ale jeśli chcesz z nią porozmawiać to zapraszam. - wpuściła go i krzyknęła jeszcze do córki. - Kochanie, wychodzę! Jakiś kolega przyszedł do ciebie!
Kobieta wyszła, a na dół zeszła brązowooka. Na widok chłopaka zmarszczyła brwi.
- Czego tu chcesz? - mruknęła zła. Nienawidziła go za to co zrobił.
- Pogadać. A właściwie, to potrzebuję twojej pomocy.
- Zapomnij. W niczym ci nie pomogę. - prychnęła. - Wyjdź stąd.
- Słuchaj.- oparł się ramieniem o ścianę.- Nie mam zbyt dużo czasu, więc przejdę do rzeczy.
- Powiedziałam wyjdź. - syknęła łapiąc go za ramie i prowadząc do wyjścia.
Wywinął się i złapał ją za ramiona.
- Uspokój się. Ja w przeciwieństwie do tej dziwki nie zamierzam ci nic zrobić.- warknął.
- Będę spokojna, kiedy wyjdziesz. I nie mów tak o nim.
- Słuchaj, śliczna. Będę tak o nim mówić, bo tak jest.- mruknął.- Lubię cię, Claudia. Gdyby nie to, pewnie nawet nie próbowałbym cię bronić. Dajesz mu się przekonać, że jesteś nikim, a to nie prawda. Rozejrzyj się, bo wielu chłopaków na ciebie patrzy, a ty czepiłaś się tonącego Titanica, który nawet o ciebie nie dba.
- Myślisz, ze po tym jak przez ciebie mnie rzucił to wskoczę ci w ramiona? - zapytała łamiącym się głosem. - Nigdy cie nie prosiłam o obronę...
- Nie. Myślę, że może zauważysz w końcu, jaka z niego szmata.- mruknął, kciukami delikatnie pocierając jej ramiona.- A kobiety trzeba bronić. Zwłaszcza przed takimi hujami...
- Czego chcesz? - mruknęła ignorując jego wypowiedz.
- Żebyś powiedziała dyrektorce, co się stało dzisiaj rano.- powiedział spokojnie, ale twardo.- Że uderzył cię w twarz i wyzwał, a wtedy ja rzuciłem sie na niego z pięściami.
- Nie zrobię tego. Bedze miał kłopoty
- No cóż, teraz ja mam kłopoty.- mruknął.
- Jedna koza ci nie zaszkodzi.
- Ale wywalenie ze szkoły, owszem.- skrzywił się.
- Jak to?  - zmarszczyła brwi.
Przestała się bronic przed jego ruchami.
- Normalnie.- wzruszył ramionami, ściągając usta w bok.- Zawiesili mnie na miesiąc a następnym razem mnie wywalą.
- Ale... - zaczęła. Jeśli Mike miałby być wyrzucony to kto by jej bronił?
- Dobra, trudno.- puścił ja i zrobił krok w tył.- Tylko nie dawaj mu się, mała. Jesteś warta o wiele więcej niż myślisz i tysiąc razy więcej niż on twierdzi.
- Mike, zaczekaj. - szepnęła i chwyciła go za ramie. - Pomogę ci, ale pod jednym warunkiem.
- Jakim?- zmarszczył brwi.
- Jeśli powiem jak było naprawdę, to.... -zawahała się. Wzięła głęboki wdech i bardzo cicho szepnęła. - Nie zostawisz mnie...
Uniósł jeden kącik ust i otworzył ramiona. Spojrzała na niego jak na debila uśmiechając się szczerze. Powoli podeszła do niego i przytuliła się. Mocno wtuliła się w jego tors. Wiedziała, że nie pozwoli jej skrzywdzić, a jego silne ramiona ją obronią przed kolejnym atakiem Justina.
- Jasne, że cię nie zostawię.- mruknął, głaszcząc ją po plecach.
- I pomyśleć, że godzinę wcześniej rozszarpałabym cię. - zaśmiała się cicho.
- Zabawnie, że myślisz, że by ci się udało...
- Wątpisz we mnie? - odsunęła się na tyle by widzieć jego wyraz twarzy.
Zaśmiał się.
- Tak, raczej tak.
- Jesteś głupi. - uderzyła go w tors ciągle się uśmiechając.
- Słyszałem gorsze obelgi.- zaśmiał się.- Więc, pomożesz mi?
- Ale ja nie chciałam cię obrażać. - mruknęła znów się do niego przytulając. - Jutro pójdę do dyrektorki i jej o wszystkim powiem.
- Dziękuję.- szepnął, całując ją w czubek głowy.- Przyjdę po ciebie rano i odprowadzę cię do szkoły. Lepiej, żebyś nie natknęła się sama na Biebera./
- I ty lepiej, żebyś tego też nie zrobił. Wywalą cię.
- Nie martw się, ja sobie poradzę...
- Ale ja nie. - ucięła krótko. - Pójdę sama,a po szkole przyjdę prosto do ciebie.
- Przyjdę po ciebie, a po szkole pójdziemy do mnie.- sprostował.
- Jesteś zawieszony.
- I uparty.- przytaknął.
- I groźny.
- Dokładnie.- zaśmiał sie
- Dlatego nie przyjdziesz jutro. - pokręciła głową z dezaprobatą. - Pobijesz go i będziesz jeszcze musiał płacić mu odszkodowanie.
Przewrócił oczami.
- Wolę płacić, niż dowiedzieć się potem, że on coś ci zrobił. Koniec dyskusji.
- Boże, dlaczego ja w ogóle z tobą rozmawiam. - jęknęła. - Bez młotka nie przetłumaczysz.
- Też nie wiem, czemu nadal drążymy ten temat.- wzruszył ramionami.- I tak po ciebie przyjdę i tak.
- To może idź i już czekaj, żebyś czasem się nie spóźnił. - wywróciła oczami odsuwając się.
- Nie spóźnię się, będę w sam raz.- uśmiechnął się szelmowsko.
- A wypchaj się. - wytknęła mu język.
- Dobra. To będę spadał.- puścił do niej oczko.
- To ja cię odprowadzę. - wyciągnęła kurtkę z szafy i ją założyła, a następnie swoje czarne conversy.
- A potem będziesz wracać po nocy?- uniósł brew.
- Nie, wiesz. Zostanę u ciebie na noc. - prychnęła, ale kiedy zobaczyła błysk w jego oku zrobiła wielkie oczy. - No chyba cię pogięło do reszty.
- Nie, czemu? Bieber nie będzie sterczał ci pod oknem i będę miał ubaw, jak jutro przyjdzie wkurwiony.
- I znowu się pobijecie, a raczej ty jego i będziesz miał kłopoty, a tego właśnie chcemy uniknąć. - pocałowała go w policzek i wyszła z domu. - Rusz się, bo muszę drzwi zakluczyć.
- Zakluczyć?- zmarszczył brwi, śmiejąc się. Jedną rękę włożył do kieszeni.- Kto tak mówi?
- Ja. - mruknęła. - Wyłaź staruchu.
Niedbałym krokiem wyszedł z jej domu i zeskoczył z kilku schodków znajdujących się przed drzwiami.
Zakluczyła drzwi i wyrównała z nim krok.
- A poza tym i tak go dziś wystarczająco wkurwiłeś.
- Nie. To było bardzo przyjemne, móc mu wpierdolić, ale sądzę, że jeszcze można naciągnąć jego nerwy...
- Niby jak? - mruknęła patrząc na niego dziwnie.
- Zobaczysz.- uśmiechnął się tajemniczo.
- No chyba mu nie powiesz, że spaliśmy. - zaśmiała się panicznie. - Prawda?
- Bez przesady.- wywrócił oczami.- Tak bym nie ryzykował.
- Jednak się go boisz. - powiedziała i szybko zmieniła temat. - Podobno macie nowy hit.
- Mamy.- przytaknął.- Możesz wpaść jutro na próbę i posłuchać.
- Nie. Mam już plany. - mruknęła. - Ale chętnie obejrzę teledysk.
- Nie wiemy jeszcze, kiedy wyjdzie.- wzruszył ramionami.- Co ciekawego będziesz robić?
- Ale chcę zobaczyć go pierwsza. - wypięła dumnie pierś.
- Co będziesz jutro robić?
- Idę na imprezę. - wzruszyła ramionami.
- Zaraz po szkole?- uniósł brew.
- Yhym. Nad basenem.
- U kogo? - zmrużył oczy.
- U Max'a. - wzruszyła ramionami.
- I nie zaprosił nas?- mruknął do siebie.- Albo powiedział Luke'owi a ten zapomniał nam przekazać.
- Nie zaprosił. - mruknęła. - Albo wy, albo on. Wybór prosty.
- Aaaaaaa... To by wiele wyjaśniało.- mruknął pod nosem.- Więc po co tam idziesz skoro wiesz, że Bieber pewnie wykorzysta okazję, żeby cię upokorzyć?
- A to jest już moja rzecz. -  wytknęła mu język. - Daleko jeszcze do tego twojego domu? Nogi  mnie już bolą.
- Daleko.- mruknął.- Ale lepiej już wracaj.
- Wyganiasz mnie? - zatrzymała się gwałtownie.
- Tak.- przytaknął.- Leć do domu, i tak już przeszłaś się kawałek.
- Nie puszczę cię samego. - mruknęła i chwyciła go za rękę. - Jeszcze coś cię zgwałta po drodze.
Popatrzył na nią jak na idiotkę.
- Słyszysz się czy mam ci powtórzyć, co właśnie powiedziałaś?
- Jak nie dosłyszałeś to ci to mogę powtórzyć. - wzruszyła ramionami.
Westchnął ciężko.
- Dobra, chodź, odprowadzę cię.- zawrócił.
- Nigdzie nie idę. - mruknęła. - Idę do ciebie.
Uśmiechnął się znacząco.
- Wiesz, jak to brzmi, no nie?
- Ty to masz od razu nie wiadomo jakie wyobrażenia. - zaśmiała się.
- Taki mój urok.- zarzucił głową.- Ale teraz nie żartuje. Chodź
- To jak? Idziemy czy nie? - zaśmiała się. - No chyba, że będziemy spać na ulicy.
- Czyli będziesz u mnie spać?- uniósł jedną brew.
- Tak. Chyba. Nie wiem. Zobaczę. Zastanowię się. - mruknęła i ruszyła dalej. - To gdzie ten twój domek?
- Tu w lewo.- zatrzymał się, bu przejśc przez ulicę.
- To? - wskazała na willę,a potem spojrzała na niego.
- Yhum.- mruknął, otwierając bramkę.
- Okay. Sam mieszkasz?
- W pewnym sensie.- wzruszył ramionami.- Rodzice są tylko w weekendy.
- I ja mam spać sama Z TOBĄ w jednym domu?
- Mogę zadzwonić i ściągnąć parę osób.- mruknął, wyjmując z tylnej kieszeni klucze.
- Nie dzięki. - mruknęła.  -Wolę, żeby nikt nie wiedział, że nocuję u ciebie.
- A czemu?- oparł się o framugę.- Zbyt upokarzające, że zamierzasz nocować u najbardziej notowanego chłopaka w szkole?
- Aż tak nisko mnie oceniasz? Dobrze wiedzieć.
- Nie ma sprawy.- otworzył przed nią drzwi.
Prychnęła i weszła do jego domu.
- Gdzie będę mogła spać?
- Na górze, w pokoju gościnnym.- zawołał, wchodząc do kuchni.- Głodna?
- Trochę. - mruknęła idąc na górę. Oczywiście weszła nie pokoju, do którego wejść nie miała. Sypialnia Mike. Duże łóżko. Biurko zawalone najróżniejszymi kartkami. Szafka z kolorowymi segregatorami. Gitara, keyboard, Szafa wnękowa, plazma, laptop, ramki ze zdjęciami. Drzwi na duży balon i do łazienki. Łazienka przeogromna. Duża wanna, w której spokojnie pomieściły by się cztery osoby, prysznic, umywalka z lustrem, toaleta. Oświetlenie sprawiało, że wyglądało to co najmniej magicznie. Wróciła do pokoju i zaczęła przeglądać teksty piosenek leżących na biurku. Większość była pokreślona z niewiadomego powodu. Były świetne.
Usłyszała za sobą chrząknięcie.
- Hmmm? - odwróciła się z jedną kartką w stronę odgłosu. - Dlaczego to pokreśliłeś? One są niesamowite. O kim?
- Nie ładnie grzebać w czyichś rzeczach.- zganił ją.
- Leżały na wierzchu. O kim są? - upierała się.
- To nie jest sypialnia dla gości.- zabrał jej kartki z rąk.
- O kim one są? - zabrała mu kartkę. - Dlaczego ich nigdy nie zaśpiewałeś?
- Bo nie.
- Mike. - warknęła. - O kim one są?
- O dziewczynie. Nie umiesz czytać?- warknął, zabierając jej wszystkie kartki. Zebrał je i zamknął w teczce.
- Ale jakiej? - nie ustępowała.
Teczkę schował do jednej z szuflad w biurku.
- Wyjdź stąd.
- O kim są te cholerne piosenki?! - krzyknęła przerażająco głośno. Chłopak na chwilkę zamilkł.
- Wiec tylko przy Bieberze jesteś taka grzeczniutka?- zapytał przerażająco cicho i spokojnie.
- O kim? - warknęła ignorując go.
Wyszedł z pokoju.
- Zejdź na kolację!- zawołał ze schodów.
Od razu poszła za nim.
- Tak trudno powiedzieć jedno słowo? - warknęła. - Ale w końcu jesteś wielki Mike, więc ty jesteś najważniejszy.
- No właśnie.- przytaknął, kładąc na stole dwa kubki z herbatą.
- O kim są te durne piosenki? - syknęła drżącym głosem.
- Siadaj.- mruknął, znosząc na stół talerze z wędliną, serem, sałatom, pomidorem, chlebem i masłem w kostkach.
- Odpowiedz! - znowu krzyknęła. Zatrzymał się w połowie kroku.
Odłożył wszystko co miał w rękach i odwrócił się do niej. Przeszedł ją dreszcz lęku. Mike wyglądał groźnie zwłaszcza, gdy patrzył na nią wściekłym spojrzeniem. Zaczął się do niej zbliżać, a ona kroczyć w tył. W końcu wpadła na ścianę. Oparł ręce po bokach jej głowy, odcinając tym samym drogę ucieczki.
- Nie boję się ciebie. - mruknęła pewniej niż tego chciała.
Uniósł jeden kącik ust.
- To dobrze.- mruknął.
- Odpowiedz. - powiedziała spokojnie patrząc mu w oczy.
- O tobie.
- C... Co? - zapytała zdziwiona. - Wszystkie?
- Te, które są o dziewczynie. Raczej nie te, które są o zabawie.- wyjaśnił, jak małemu dziecku.
- Kiedy je napisałeś?
- Różnie. W szkole.
- Dlaczego ich nigdy nie zaśpiewaliście?
- Bo nikt w zespole ich nie widział.
- To trzeba był im je pokazać. - prychnęła. - A może strach cię obleciał?
- Nie ma takiej opcji.- mruknął.- Zostaną sobie w teczce w biurku.
- Boisz się? - podpuszczała go. - Ach, no tak. Boisz się upokorzenia. W końcu nie każdy pisze piosenki o dziewczynie Biebera.
- Byłej Biebera.- uśmiechnął się wrednie.
- Dopiero od dzisiaj. - sprostowała.
- Ale jednak.- poruszył brwiami.
- Aż tak cię to bawi?
- Tak.- przyznał z uśmiechem.
- Jesteś obrzydliwy. - mruknęła wydostając się z jego pułapki.
- Dziękuję.- zamrugał szybko i usiadł przy stole.
- Ale i tak ludzie usłyszą jedną z twoich piosenek. - zaczęła szykować sobie kanapkę.
- Ciekawe.- mruknął, wgryzając się w chleb.
- Pamiętaj, że przez półtora roku chodziłam z Bieberem. Umiem być podstępną żmiją.
- Cudownie.- mruknął.- Nie podpisuję się pod żadną z piosenek. Nawet, gdybyś coś przemyciła, to się wyprę. Moi przyjaciele mnie poprą a jeśli będziesz piszczeć za głośno, to jeszcze Bieber po tobie pojedzie.
- Tylko, że na nich jest twoje pismo, a tego się już nie wyprzesz.
- Strasznie bazgram.- wzruszył ramionami.- Tak, jak wiele osób. Trudno będzie rozpoznać.
- Tylko, że ty jesteś taki głupi, żeby pisać o mnie piosenki. - wzruszyła ramionami. - Nikt inny by tego nie zrobił.
Zaśmiał się.
- Nie doceniasz się, mała.- mruknął.- Połowa szkoły się za tobą ogląda.
- Jasne. - prychnęła.
Popatrzył na nią znacząco, kończąc jeść kanapkę.
- Nie musisz mi wierzyć na słowo.- wzruszył ramionami.
- No to to udowodni. - wzięła łyka herbaty.
- Jeśli to prawda nie będziesz miał z tym problemu, racja?
- Jasne. Jutro.
- Dzisiaj.
- Jak mam ci to udowodnić, jak nie jesteśmy w szkole?- zapytał, marszcząc się.- Kurwa, nie jestem Jezusem, nie wezwę tutaj tych wszystkich facetów telepatycznie.
- Kotku. - zaczęła uśmiechając się wrednie. - Po pierwsze, masz zakaz wstępu do szkoły. Po drugie, Jezusem na pewno nie jesteś, bo ten był dobry. I po trzecie, idzie to inaczej udowodnić.
- Niby jak?- oparł się wygodnie na krześle.
- Na sam początek mnie pocałuj.
Zaśmiał się i wstał od stołu.
- No, było zabawnie. Serio. A teraz, dobranoc.
- Ja nie żartowałam. - mruknęła wywracając oczami.
- Ja też nie. W sypialni zostawiłem ci ręcznik i coś, w czym możesz spać.
- Posiedzę jeszcze chwilę.
- Jak chcesz.- zabrał swój pusty talerz i poszedł z nim do kuchni.



Ashton i Calum poszli prosto do domu Biebera. O dziwo Ash wiedziała gdzie mają zapasowy klucz. Weszli do domu i prosto do pokoju Justina. Zaczęli szperać w jego rzeczach. Spokojnie i ostrożnie. Tak by nie dowiedział się, że tutaj byli. Dwadzieścia minut przed powrotem właścicieli domu znaleźli to co chcieli. Od razu pobiegli do Caluma i tam odtworzyli kompromitujący filmik. Swego czasu Claudia opowiedziała im o pierwszym nagranym występie Justina. Miał wtedy piętnaście lat. Kiedy miał zacząć śpiewać popuścił. Wszyscy się z niego śmiali. Jutro mieli to wszystkim przesłać. Puścić na szkolnym telewizorze, który wisiał na głównym korytarzu. To miało go zniszczyć. Na zawsze.